Rozdział 4 Zabije się i zostanę dawcą.

Stałam  przy mojej wiśniowo – czarnej sztaludze . Cała jestem z farby ale nie przejmuję się. Kocham to . Spod mojego pędza wydobywały się nowe kształty i kolory . Mój obraz prawie był skończony . Malowałam go od 2 w nocy . Teraz jest 12 . Usłyszałam pukanie do drzwi . Wytarłam ręce z farby o moje spodnie i zgasiłam lampę stojącą przy sztaludze . W pokoju nic nie było widać . Podeszłam do drzwi i przekręciłam wszystkie zamki.. Gdy wychyliłam głowę zobaczyłam Toma i Jaya.

-         Tak > - spytałam

-         Schodzisz robimy ciasto – spytał Jay

-         Yyyy , wy ciasto ? to nie wróży nic dobrego

-         Noo bo my chcieliśmy ci zrobić to ciasto lecz pojawiły się yy no pewne komplikacje i musisz nam pomóc – powiedział na jednym w dechy Tom

-         Czyli mam rozumieć że ciasto dla mnie mam sama se zrobić tak ? – podniosłam jedną brew do góry

-         Taaaaaaaaaaaak ?

-         Okej będę na 10 minut

-         Kocham cię – krzyknął Tom i przytulił – czekamy

-         Okej , Okej – uśmiechnęłam się

Zamknęłam drzwi i poszłam do łazienki . Weszłam pod prysznic i zaczęłam zmywać z siebie farbę . Po jakiś 3 minutach wyszłam spod prysznica owinięta w ręcznik .

Udałam się to garderoby tam ubrałam się w to .Pomalowałam  się jeszcze i zeszłam na dół do kuchni .

Wchodząc do kuchni ledwo uniknęłam bomby w postaci ciasta na biszkopt .

-         co tu się kurwa dzieje ? – 0_0\

Zamilkli .

-         No my , nooo wiesz co no ten tego no wiesz my yy ten no wiesz przecie co – jąkał się Max

-         No właśnie nie

-         To masz problem – wyszczerzył się

-         Gdzie reszta ( Nathan i Siva ) ?  - spytałam

Nie zdążył odpowiedzieć gdy do kuchni wbiegł Nathan ze spodniami na głowie krzycząc jakieś niezrozumiałe słowa . Zaraz za nim wbiegł Siva .

-         Oddaj moje spodnie ty , ty , ty kradzieju spodni Ty wredny małpoludzie – krzyczał

-         Niee

-         Daj

-         Nie

-         Daj mi to !

-         Nie !

-         Daj mi te spodnie !

-         NIe !

-         No mi no kurwa te cholerne spodnie !

-         Dobra masz – nath oddał Sivie spodnie .

-         Ogar > - spytałam

-         Tak – powiedzieli równo

-         Wiecie może zamiast tego ciasta zrobię wam naleśniki?

-         Taaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaak Kochamy cię – znowu równo

-         Okej wy do salonu

-         Ok.

Gdy poszli zaczęłam robić naleśniki . Jak skończyłam polałam je bita śmietaną i sosem czekoladowym . Weszłam do salonu niosąc naleśniki . Po zjedzeniu byli wyraźnie zadowoleni.

-         Tego potrzebowałeś – powiedział Tom do swojego brzucha a my się zaśmieliśmy

-         Kat – zaczął Max – no myy

-         Chcieliśmy z tobą porozmawiać – dokończył Jay

-         Chyba wiem o czym

-         Chodzi o to co napisałaś w liście – Siva

-         Głównie martwi nas ta heroina – powiedział Mac – czy , czy ty teraz bierzesz ?

-         Yhhhhh – westchnęłam – mogłam o tym nie pisać

-         Właśnie nie , my chcemy dobrze dla cb – Nath

-         No więc bierzesz teraz?

-         Dobra tak

-         Musisz przestać pomożemy ci – powiedział Max

-         Nie chcę waszej cholernej pomocy ! – krzyknęłam

-         Potrzebujesz pomocy – zaczął Nath

-         Zamknij się ,zamknij Okej ! ?nie chce tego słuchać – krzyczałam jeszcze bardziej – Nie chce waszej cholernej łaski ! Waszego współczucia , waszych troskliwych spojrzeń , waszej jebanej pomocy ! – zerwałam się na nogi

-         Kat

-         Nie . Powiedział nie . Nie potrzebuję tego . heroina jest jedyną rzeczą jaka mnie powstrzymuje od odstrzeleniem sobie łba . Potrzebuje tego – krzyknęłam najgłośniej jak umiałam. Wybiegłam z domu . Musiałam się wyrwać . Nie zniosłabym teraz myśli że jestem z nimi pod jednym dachem  .

Szłam szarymi ulicami Londyny myśląc . Hmm może innych przytłacza pogoda Londynu . Ale dla mnie to coś cudownego . Pomyślałam o chłopkach . Nie powinnam była tak na nich krzyczeć . Ale ja nie mówię co myślę co czuje . To trzyma się we mnie , w środku . W końcu w jakimś momencie wylatuje ze mnie . Nie kontroluję tego . Wstyd mi .

Tak myśląc doszłam do parku . Siedziałam tak już 7 godzin . Mój telefon ciągle dzwonił  . 30 nieodebranych połączeń od Maxa , 29 od Sivy , 26 od Jaya , 31 od Toma i O CHOLERA 50 od Nathana ! Hmm martwi się chyba za nich wszystkich pomyślałam .

Nagle zaczął lać deszcz . Naprawdę mocno . Miałam to gdzieś . Byłam już przemoczona całkowicie . Ubranie przylepiły się do mnie . Mój telefon znów dzwonił . Na wyświetlaczu pojawiło  się Baby Nath xD . Postanowiłam odebrać .

-         Tak – powiedziałam  do słuchawki

-         Boże Kat nareszcie . Martwimy się . – powiedział – Ja się martwiłem – dodał cicho , myślał że nie słyszałam

-         Co chcesz?

-         Wróć do domu . Rozumiemy twój wybuch .

-         Ja też. Tylko nie rozumiem dlaczego . mam pytanie

-         Jakie ?

-         Na świecie jest wiele ludzi prawda ? Ich życie jest ważne . Więc moje nie jest najważniejsze na świecie ? Co nie ?

-         Kat

-         Po prostu odpowiedz– powiedziałam – nie jest wiesz to

-         No chyba nie , ale dla nas jesteś bardzo ważna

-         Skoro moje życie nie jest najważniejsze na świecie to zabije się i zostanę dawcą

-         Co ? NIE ! – krzyknął Boże Kat proszę nie rób nic głupiego

-         Ale przecież to nie jest głupie

-         Kat błagam ty musisz żyć – był wyraźnie zdesperowany .

Rozłączyłam się . Siedziałam trochę na ławce i ruszyłam w strugach deszczu do domu .

Stanęłam przed drzwiami spojrzałam na wyświetlacz mojego telefonu nie było mnie 8 godzin. Weszłam i udałam się do salonu . Stanęłam tam i wpatrywałam się w jeden punkt . Podbiegli do mnie chłopcy  i uściskali .

-         Kat boże święty gdzieś ty była . Martwiliśmy się – krzyknął Max

Ja dalej wpatrywałam się w jeden punkt .

-         Kat wszystko ok. ? – spytał Jay

-         Hallo – Siva

-         Ej dziewczyno odezwij się – Nathan

-         Jezuuuuuu – usłyszeliśmy głos Toma z góry .Otrzezwiałami pobiegłam na gór a za mną reszta. Tom stal w drzwiach mojego pokoju i patrzył się na moje ściany z wytrzeszczem 

-         Fuck – powiedziałam . Ja głupia nie zamknęłam drzwi

-         Co to jest > - zapytał Mac

-         Właśnie – powiedziała reszta i popatrzyła na mnie

Ja tylko spuściłam głowę w dół

-         Odpowiesz nam ? – Nath

-         No yyy wiem nie powinnam obwieszać ścian tymi śmieciami

-         Nie o to chodzi . To jest piękne. Przerażające są te rysunki ale piękne – krzyknął Jay

-         Taaa jasne

-         Nie naprawdę czemu nie powiedziałaś że palujesz i rysujesz masz ogromny talent

-         Yhh nieważne idę się przebrać i chce was przeprosić ja nie chciałam tak wychuchnąć

-         Jest ok. naprawdę – powiedział Siva

Uśmiechnęłam się do nich i zamknęłam drzwi .Zdjęłam mokre ubrania . I włożyłam inne .

Makijaż zrobiłam nowy . Zeszłam na dół

-         Co robimy – spytałam

-         Ja , Jay , Siva i Max – jedziemy na zakupy A młody zostaje z toba bo mu się niechce

-         Okej

Gdy wyszli spojrzałam na Natha . Miał niewyraźna minę

-         Co jest >

-         Muszę z tobą pogadać – powiedział poważnie ..

-         Mów -  powiedziałam

                                                         Perspektywa Toma

Zapakowaliśmy 10 toreb jednia do auta  i pojechaliśmy do domu . Gdy byliśmy z torbami w korytarzu usłyszeliśmy krzyki i Natha Katheriny z salonu

-   Ty popierdolony sukinsynie !